Kto zna najstarsze zapisane po polsku zdanie z roku 1270?
Natrafiono na nie w łacińskiej książce dotyczącej fundacji klasztoru w Henrykowie z lat 1268- 1273.
Obok jednego ze zdań łacińskich autor dodał wersję polską, a brzmiała tak:
Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai.
Co wg części językoznawców brzmiało: Daj, ać ja pobruczę, a ty poczywaj.
Ale nie wszyscy są zgodni, co do takiej interpretacji. Bo może pobruszę? I może poziwiaj – jedz, a nie odpoczywaj?
W każdym razie sens jest taki, że kobieta mełła ziarna, kamienie do żarna bardzo ciężkie i to był duży wysiłek, więc mąż się zlitował i rzekł:
– Pozwól, bym ja też mełł, a ty odpoczywaj albo coś zjedz.
[na podstawie „Historii Języka Polskiego” pióra prof. Zenona Klemensiewicza]