Kategoria: Okruchy historii

Pisze Kira Gałczyńska o Monice Żeromskiej: Historia  z naszymi komornikami (każdego roku, rzecz jasna, przychodził inny) przypomniała mi niezwykłą opowieść pani Moniki Żeromskiej. Miała ona miejsce jeszcze za życia ojca, z którym kilkakrotnie bywaliśmy w domu pani Anny i jej córki, Moniki. […] Pani Monika malowała. Zatrzymywała na swoich płótnach sceny z konstancińskiego ogródka, martwe… Czytaj dalej Kira, 2

Ze wspomnień Kiry Gałczyńskiej   Już od dwóch lat [lata pięćdziesiąte XX w.] każdy rok zaczynał się od nie zapowiedzianej wizyty komornika. Było to i zabawne i irytujące. Dlaczego przychodził? Otóż od dwóch lat nasze wpływy z tytułu praw spadkowych były poważne. [..] Książek ojca wychodziło sporo, została podpisana umowa z Czytelnikiem na pełne wydanie,… Czytaj dalej Kira, 1

Lwów pod panowaniem czerwonych, po 17 września 1939 r.  [Ze wspomnień Beaty Obertyńskiej  „W domu niewoli”, s. 19] „Władze urządzają dla młodzieży przymusowe antyreligijne meetingi. Jest wykład, a potem dyskusja. Postawa dzieci wspaniała. Na jednym z meetingów wykładowca rzuca sali pytanie: – Gdzie wy widzicie tego waszego Boga? Gdzie on jest? – W niebie. –… Czytaj dalej W rocznicę odparcia radzieckiej nawały

                            Siostra Edyta Stein, karmelitanka i filozofka pochodzenia żydowskiego, spalona w Oświęcimiu  9  sierpnia 1942 r. W 1998 r. kanonizowana przez Jana Pawła II, ogłoszona Patronką Europy.             Wielka Siostro, tak wiele mam do ciebie zapytań             zwłaszcza gdy łaska sensu opuszcza stronice dni a nawet karty mądrych książek             Czemu uparcie odpowiadasz mi… Czytaj dalej Edyta Stein

                                Czas Powstania – [przypominam wpis z 2022 r.] Ze wspomnień Hanny Zborowskiej z Kobuszewskich – „Humor w genach”, wyd. Kowalska-Stiasny, 2002, s. 271 Moja rodzina, jak i wszyscy lokatorzy domu żyli w piwnicach. W przestronnej suterenie pana Leona Pilasa gnieździło się kilkanaście osób. Mama, nie bacząc na bomby i szrapnele, każdego dnia biegła na… Czytaj dalej 1 sierpnia tragiczna rocznica

                    „ W domu niewoli”, 4 i ostatni   [s. 499] Autorka chwilowo przebywa w kołchozie sowieckim w Uzbekistanie. Tu dochodzą ją wieści o wojnie z Niemcami na terenie ZSSR. „Najdziwniejsze jednak, że wnosząc  z dość głupawych zresztą biuletynów naszego Uzbeka- prawdą jest, że […] Rosja się trzyma […] Przecież miała się rozlecieć do kilku miesięcy!… Czytaj dalej B. Obertyńska

   „W domu niewoli” , 3  [s. 474]    Głód i znowu bezsilność słów Każdy pisarz mocuje się ze słowami i nieraz potyka się o ich bezsilność. Kiedy to już napisał Jack London w jednej ze swoich przejmujących nowel („Poganin”): Mowa ludzka może się nadawać do wyrażenia zwykłych warunków życia, ale nigdy nie zdoła oddać… Czytaj dalej B. Obertyńska

  „W domu niewoli”, 2   [s. 393-6] Kiedy już uwolniona z lagru Autorka podróżuje przez Rosję w stronę Persji, żeby dołączyć do polskiego wojska gen Andersa, co trwa miesiącami i wymaga wielkiego sprytu, nie tylko by dojechać, ale przede wszystkim, by przeżyć, gdzieś po drodze ma szczęście  zjeść coś w stołówce za przydzielone zwolnionym Polakom… Czytaj dalej B. Obertyńska

W 125 rocznicę urodzin Autorki Beata Obertyńska – W domu niewoli, 1  [ s. 183] Po opisie nieludzkich warunków, w jakich ją wraz z innymi więźniarkami wieziono w głąb Rosji, Autorka zastanawia się nad niemocą słów. Bo jak się mają słowa do rzeczywistości? Jak oddać to piekło ciasnoty, smrodu, wszy, głodu, brudu, hałasu, chorób, bólu,… Czytaj dalej W domu niewoli