[Bóg mówi do duszy człowieka]
Posłałem cię daleko na drogi świata, ale mój jaśniejący promień nigdy cię nie opuścił. Nawet wtedy, gdy błądziłeś, zawsze oczekiwałem twego powrotu. Czekałem aż obudzi się w tobie i ożyje świadomość nierozłącznej więzi między Mną a tobą. Dzisiaj wróciłeś po długiej nieobecności, może zbyt długiej. […] Dlaczego nie miałeś przeczucia, że sens życia polega na ciągłym powracaniu do Mnie?
[…] Musicie pozostać zawsze i wszędzie głęboko świadomi waszego boskiego pochodzenia, musicie czuć się zawsze i wszędzie dziećmi waszego Ojca, który jest w niebie, Jednego i Jedynego. Hałas życia nie powinien nigdy ani stłumić, ani zgasić w was zrozumienia harmonii niebios […]
[Eugenio (Israel) Zolli „Byłem rabinem Rzymu. Historia wielkiego nawrócenia”, Salwator 2005, s. 134]