Wspomnienie na 1 maja, kiedy to przez tyle lat trzeba było iść w zwycięskim pochodzie socjalizmu. A napisałam to latem 1996 roku, kiedy na ulicach Warszawy znienacka pojawił się …niebieski tramwaj!
Czerwony był sztandar, czerwony był krawat
czerwony był tramwaj, czerwony też mur
pod który stawiali i w łeb ci strzelali
boś obcy klasowo, boś wróg a nie swój
Czerwony transparent obwieszczał hen w górze
że sprawiedliwości społecznej to czas
wracałeś do domu, dwóch „smutnych” już w skórze
pod drzwiami czekało, by na śledztwo brać
Rodzina została, po nocach płakała
w urzędach na próżno twych śladów szukała
z głośników muzyki czerwonej słuchała
Autobus czerwony, po ulicach mego miasta mknie…
Czerwony autobus, czerwony był tramwaj
czerwony był sztandar i czerwony raj
i tylko te masy ludowe na twarzy
wciąż bielsze i bledsze, i szary w krąg kraj
Czerwony był sztandar, czerwony był krawat
czerwony ten system i czerwony smród
a teraz przewietrzyć, ujawnić, ukarać
przywrócić morale – daremny to trud…